![Choinki naszych Czytelników. Zobacz piękne bożonarodzeniowe drzewka [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/bd443f80-831e-46fd-b894-82d7a557a9a4)
Sztuczne i prawdziwe, pachnące lasem, wysokie i te ciut mniejsze. Każda z choinek jest wyjątkowa. Czytelnicy Korso Kolbuszowskie, dzielą się z nami zdjęciami bożonarodzeniowych drzewek.
Co kraj, to obyczaj, ale choinka obecnie króluje absolutnie wszędzie. Jest to obyczaj jednocześnie młody i bardzo wiekowy. Młody – ponieważ choinka w takiej postaci, w jakiej ją znamy dzisiaj, czyli stawianego w domu i kolorowo ozdobionego drzewka, liczy sobie co najwyżej około dwustu lat (to nic w porównaniu z innymi bożonarodzeniowymi zwyczajami!), a w niektórych regionach Polski pojawiła się dopiero na początku XX wieku. Najwcześniej przyjęła się w regionach zachodnich, gdyż przybyła do nas z Niemiec.
Choinka łączy ziemię z niebem
Ale drzewo w ogóle jest pradawnym symbolem, którego najogólniejszy sens to łączenie ziemi, czyli świata ludzi i nieba, czyli świata nadprzyrodzonego. Szczególne miejsce zawsze zajmowało drzewo wieczne zielone, czyli iglaste. I jako symbol wiecznego życia oraz mostu wiodącego z ziemi do nieba było obecne w wielu świątecznych zwyczajach.
"Babką" naszej wspaniałej choinki była tzw. podłaźniczka, ścięty czubek drzewka, który wieszano u sufitu i również ozdabiano, najczęściej "światami" – kulami z kolorowych opłatków. Podłaźniczka była najczęściej jodłą albo świerkiem. Jeszcze starsza tradycja nakazywała natomiast stawiać w kącie izby snop słomy albo nawet cztery – w każdym kącie po jednym. Czasem słomę rozsypywano również na podłodze, a już na pewno musiała się znaleźć pod obrusem na wigilijnym stole, na pamiątkę narodzin Chrystusa w stajni. Ze ździebeł słomy, wyciąganych spod obrusa, wróżono – długie oznaczało takież życie, krótkie – wręcz przeciwnie.
Z czasem zwyczaj strojenia izby sianem zarzucono, dziś zachował się jedynie w formie szczątkowej. Rosła natomiast popularność choinki. Dziś mamy do dyspozycji cały asortyment różnych ozdób i lampek, które można z łatwością kupić. Kiedyś takie ozdoby były przygotowywane samodzielnie, z dostępnych materiałów – słomy, bibuły, kolorowego papieru, orzechów i jabłek. Wieszano na choince pierniki i ozdoby, których przygotowanie wypełniało młodszym członkom rodziny długie, adwentowe wieczory, kiedy nie wypadało urządzać głośnych zabaw. Oświetleniem choinki były oczywiście prawdziwe świece, co było dość ryzykowne, dlatego gaszono je po pewnym czasie.