Nie ma ich już wśród nas. Wspominamy zmarłych z powiatu kolbuszowskiego [ZDJĘCIA]

Ks. Tadeusz Kulig, wieloletni proboszcz parafii w Trzęsówce, zmarł 15 października 2024 roku. Przeżył 97 lat. Urodził się 21 sierpnia 1927 roku. Święcenia kapłańskie ksiądz Tadeusz przyjął dokładnie 3 maja 1953 roku. Po maturze, w 1948 roku wstąpił do Seminarium Tarnowskiego. W 1953 roku przyjął święcenia z rąk biskupa Karola Pękali. Został mianowany na wikariusza w Starym Wiśniczu, za Bochnią. Drugą placówką, na którą został przydzielony ks. Tadeusz, było Ujście Solne. W grudniu 1961 roku kapłan trafił do Trzęsówki. Ówczesna parafia była duża. Obejmowała: Trzęsówkę, Ostrowy Baranowskie, Jagodnik, Kosowy i Siedlankę. W sumie około 4 tys. wiernych. Były to czasy niezwykle trudne dla Kościoła. Religii nie można było uczyć w szkole, więc kapłan udzielał lekcji w kościele. W 1962 roku ks. Tadeusz zaczął pełnić obowiązki proboszcza. Pod koniec września 1998 r. ruszyły prace budowlane kościoła. Rok później wznoszono już mury świątyni. W 1999 r. biskup Kazimierz Górny dokonał wmurowania kamienia węgielnego. W następnych latach wybudowano wieżę, ściany zewnętrzne wyłożono klinkierem, dach pokryto blachą miedzianą. W prace aktywnie angażowali się parafianie. Ofiarowali dęby, z których wykonano ławy do kościoła, drzwi i inne meble. Ksiądz przez 40 lat był proboszczem parafii pw. św. Anny w Trzęsówce. 

Ryszard Kawalec zmarł w wieku 67 lat. Był wieloletnim prezesem OSP Raniżów i komendantem gminnym. - To człowiek, dla którego Ojczyzna i chęć niesienia pomocy drugiemu były zawsze priorytetami - wspominali druhowie. Zanim odszedł na wieczną służbę, był aktywnym członkiem OSP w Raniżowie. Do OSP wstąpił w 1973 roku. Komendantem gminnym był w latach 1993- 2012. Prezesem miejscowej OSP został natomiast w 1997 roku i pełnił tę funkcję do 2021 roku. W tym samym okresie był członkiem Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP w Kolbuszowej.

Janina Olszowy zmarła 19 grudnia 2023 roku. W środowisku lokalnym była znana jako Babcia Jasia - znawczyni kuchni regionalnej. Urodziła się 28 września 1943 roku w Kolbuszowej Górnej. Była emerytowaną nauczycielką Szkoły Podstawowej nr 1 w Kolbuszowej. Wychowała wiele pokoleń młodzieży. Przez lata zajmowała się odnawianiem, odtwarzaniem, a przede wszystkim propagowaniem kolbuszowskiej kuchni regionalnej. Wspólnie z Lokalną Grupą Działania "Siedlisko" wydała książkę kulinarną. Na swoim koncie miała też wiele artykułów w lokalnych i regionalnych mediach, na temat lasowiackiej kuchni. Swoją wiedzą dzieliła się także w jednym z odcinków Kuchennych Rewolucji. Współpracowała z Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej oraz Miejskim Domem Kultury w Kolbuszowej, gdzie prowadziła warsztaty kulinarne i dzieliła się z ich uczestnikami przepisami na tradycyjne potrawy. Była wybitnym autorytetem w dziedzinie kuchni regionalnej, często zapraszanym jako jurorka w konkursach kulinarnych. W marcu 2021 roku, z okazji obchodów 30-lecia samorządu terytorialnego w Polsce, została odznaczona przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi. Decyzją radnych miejskich, została także wyróżniona tytułem Zasłużony dla Miasta i Gminy Kolbuszowa.

Barbara Frączek zmarła 24 grudnia 2023 roku. Byłą lekarką, a także posłanką na Sejm RP I i III kadencji. Urodziła się 3 grudnia 1941 we Lwowie. Ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w 1965, specjalizując się w okulistyce. Pracowała jako starszy asystent w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Rzeszowie. Znaczący wpływ na jej życie miało zaangażowanie w działalność "Solidarności" od 1980 roku. Jako członek władz regionalnych związku, a później posłanka na Sejm RP I (1991 - 1993) i III kadencji (1997 - 2001), Barbara Frączek była kluczową postacią w polityce polskiej, współtworząc program Akcji Wyborczej Solidarność dotyczący ubezpieczeń zdrowotnych oraz wspierając rozwój lokalnych placówek ochrony zdrowia i przemysłu zbrojeniowego w regionie rzeszowskim. Po zakończeniu kariery politycznej w 2001 roku powróciła do praktyki lekarskiej, jednocześnie aktywnie uczestnicząc w ruchach katolickich. Jej praca na rzecz samotnych matek i rodzin wielodzietnych jako przewodnicząca stowarzyszenia "Tak Życiu" oraz w Komisji Etyki Okręgowej Izby Lekarskiej w Rzeszowie, była odzwierciedleniem jej zaangażowania społecznego. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2018). Była córką chirurga Stanisława Krzaklewskiego i siostrą polityka Mariana Krzaklewskiego. Jej pogrzeb odbył się w Kolbuszowej, a ciało spoczęła na cmentarzu przy kolegiacie.

Ksiądz prałat Stanisław Bełza zmarł 19 marca w wieku 89 lat, w 65. roku kapłaństwa. Pochodził z Mazurów w gminie Raniżów. Urodził się 28 lipca 1935 roku w Mazurach jako syn Jakuba i Rozalii Ożóg. Egzamin dojrzałości złożył w 1953 roku w Liceum Ogólnokształcącym w Sokołowie Małopolskim. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w Przemyślu z rąk biskupa Franciszka Bardy 7 czerwca 1959 roku. Po święceniach pełnił następujące posługi: wikariusz parafii w Tryńczy, Wysokiej Strzyżowskiej, Tyczynie, Łowcach i Rzeszowie. Od 27 sierpnia 2010 roku przebywał na emeryturze, najpierw przy parafii farnej w Rzeszowie, a od 2019 roku w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym Caritas w Głogowie Małopolskim. Za swoją gorliwą posługę kościelną i społeczną został odznaczony przez władze kościelne w 1974 roku godnością Expositorium Canonicale, a w roku 1983 otrzymał przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu. W 1993 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go papieskim kapelanem honorowym, nadając mu godność prałata Jego Świątobliwości.

Bronisław Płoch zmarł 17 kwietnia. Był jednym z najbardziej niezwykłych muzykantów z okolic Kolbuszowej – skrzypkiem z Widełki. Urodził się w 1952 roku w Widełce. Stąd pochodziła jego rodzina ze strony ojca, natomiast rodzinną miejscowością mamy były Poręby Kupieńskie. Od najmłodszych lat słuchał rozmaitych melodii ludowych. Jego ojciec Paweł Płoch był jednym z najlepszych muzykantów – skrzypków w Widełce. Razem ze swoimi braćmi Karolem, Józefem i Piotrem w czasach swojej młodości często grywali na zabawach czy na weselach. W 1999 roku powstała kapela "Widelanie". Pan Bronisław grał w jej składzie od samego początku jako skrzypek – prymista. To głównie dzięki jego pamięci oraz pamięci i staraniom Mariana Selwy "Widelanie" mogą poszczycić się bardzo bogatym repertuarem melodii ludowych, pochodzących z Widełki i najbliższych okolic. Jako prymista sprawdzał się znakomicie, dzięki swojemu nieprzeciętnemu talentowi i olbrzymich zdolnościach gry. Nawet najtrudniejsze melodie pod palcami pana Bronisława wydawały się być łatwe i proste, aczkolwiek on sam nie uważał tego za coś szczególnie skomplikowanego. Nawet grając jedną z piękniejszych, ale i trudniejszych melodii – polkę "prztykaną" wykonywał ją tak, jakby to było coś zupełnie naturalnego, gdzie tylko wystarczy przebierać palcami po strunach.

Maciej Kurda, wieloletni trener Kolbuszowianki i profesor Liceum Ogólnokształcącego w Kolbuszowej zmarł 14 maja tego roku. Urodził się 20 kwietnia 1935 roku w Kolbuszowej Dolnej. W 1952 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kolbuszowej, a następnie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie, które ukończył w 1955 roku. Od 1 września 1955 roku pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Siedliszczu, powiat chełmski, a później w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Żołyni. Z kolei od 1 września 1957 roku był zatrudniony w Liceum Ogólnokształcącym w Kolbuszowej jako nauczyciel wychowania fizycznego, gdzie pracował do emerytury, na którą przeszedł 31 sierpnia 1985 roku. Maciej Kurda pozostawił także trwały ślad w historii Kolbuszowianki. Jako działacz i przede wszystkim trener był związany z klubem w latach 1970-1996. Wcześniej, w latach 50., bronił barw klubowych jako zawodnik. Wspólnie z juniorami KKS osiągnął najwyższy poziom rozgrywek w historii klubu, występując w Makroregionie Małopolska. Pod jego opieką rozwinął się talent lokalnej legendy piłki nożnej - Marka Bajora. W 1995 roku pełnił rolę drugiego trenera, kiedy Kolbuszowianka awansowała do 3. ligi. Był również wśród osób, które w 2016 roku współpracowały z klubem nad zmianą daty jego powstania.

Ojciec Marek Mycek pochodzący z Huty Przedborskiej (gm. Kolbuszowa) zmarł 2 czerwca, w wieku 42 lat, w 20. roku życia zakonnego i 14. roku kapłaństwa. Pełnił posługę zakonną w krakowskim klasztorze św. Franciszka z Asyżu. Zmarł nagle podczas urlopu, który jak co roku spędzał u Sióstr Miłości Naszej Pani Dobrej i Nieustającej Pomocy w Krakowie-Łagiewnikach. Urodził się 26 lutego 1982 roku w Kolbuszowej jako syn Mieczysława i Teresy Dróżdż. Dzieciństwo oraz młodość spędził w Hucie Przedborskiej, gdzie mieszkał z rodzicami i siostrą. Edukację rozpoczął w miejscowej szkole podstawowej, kontynuując ją w pobliskim Hucisku. W latach 1997-2002 uczęszczał do Technikum Drzewnego w Kolbuszowej, gdzie zdobył tytuł technika technologii drewna, specjalizując się w meblarstwie. Po ukończeniu szkoły średniej w 2002 roku wstąpił do Zakonu Franciszkanów, rozpoczynając postulat w Głogówku. 19 września 2003 roku rozpoczął nowicjat w Kalwarii Pacławskiej, a po jego zakończeniu, 11 września 2004 roku, złożył pierwsze śluby zakonne. Po święceniach, w latach 2010-2011, pracował w klasztorze i parafii w Kowarach. Następnie został przeniesiony do klasztorów w Legnicy (2011-2016), Lubomierzu (2016-2018) i Lwówku Śląskim (2018-2020), gdzie pełnił głównie funkcję katechety oraz duszpasterza dzieci i młodzieży. W sierpniu 2020 roku trafił do klasztoru św. Franciszka w Krakowie, gdzie, oprócz obowiązków duszpasterskich, pracował w bibliotece prowincjalnej. 

Jerzy Daniło w latach 90. i 00. trenował Kolbuszowiankę Kolbuszowa. - Odszedł człowiek, który zapisał się złotymi zgłoskami na klubowej historii. Dwukrotnie pełnił rolę pierwszego trenera Kolbuszowianki. Najpierw w latach 1992-1996, a później drugi raz w latach 2005-2006. Jako trener poprowadził nasz klub do największych sukcesów: awansu do III ligi w sezonie 1995/1996 oraz do zdobycia Pucharu Polski na szczeblu okręgu PZPN w 1996 roku. Jeszcze w lipcu gościliśmy trenera podczas obchodów 100-lecia piłki nożnej w Kolbuszowej. Pogodny, uśmiechnięty, chętny do rozmowy. Taki też pozostanie w naszej pamięci - napisali przedstawiciele KKS. W czasie swojej piłkarskiej kariery Jerzy Daniło grał nie tylko na Podkarpaciu, ale także w Stanach Zjednoczonych. W związku z tym, że do 1983 roku przebywał za oceanem, grał tam w klubie Croatian Chicago. Z tą drużyną dotarł do finału rywalizacji National Challenge Cup. Po powrocie do Polski rozpoczął karierę trenerską. Początkowo w pierwszej połowie lat 80. został trenerem piłkarskim w Resovii, prowadząc drużyny młodzieżowe i juniorskie. Z drużyną Resovii II wywalczył awans do klasy regionalnej. Pełnił także funkcję asystenta pierwszych trenerów seniorskiego zespołu Resovii. Od stycznia 1992 przez ponad trzy lata trenował Kolbuszowiankę Kolbuszowa, awansując z nią w 1995 do III ligi. W rundzie jesiennej sezonu 1995/1996 także pracował w tym klubie. Trenował też drużyny: Stali Sanok, Polonii Przemyśl, Karpat Krosno, JKS-u Jarosław, Rafinerii Czarnych Jasło, Pogoni Leżajsk, TG Sokoła Sokołów Małopolski, a także Sokoła Kamień.

Ks. Jan Toś zmarł w piątek, 7 czerwca. Urodził się 25 stycznia 1959 roku w Sandomierzu. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu w latach 1980-1986. Święcenia kapłańskie przyjął 17 maja 1986 roku. Jako wikariusz posługiwał w parafii: Krynki (1986-1989), Wiązownica (1989-1990), Łagów (1990-1992), Borów (1992-1993), Raniżów (1993-1997), Staszów, św. Bartłomieja (1997-2003), Stalowa Wola, Opatrzności Bożej (2003-2004), Radomyśl nad Sanem (2022-2024). Pełnił urząd proboszcza w parafii Janików w latach 2004-2022.

Ks. Bronisław Jałowiec, emerytowany duszpasterz w archidiecezji szczecińsko - kamieńskiej, rezydent w Domu Księży Diecezji Tarnowskiej im. św. Józefa w Tarnowie zmarł 28 sierpnia. Posługę pełnił także w parafii Cmolas. Urodził się 14 lipca 1937 roku w Gnojnicy. Pochodził z parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zagorzycach. Egzamin dojrzałości złożył w 1955 roku w Ropczycach. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, a po ukończeniu studiów filozoficzno - teologicznych przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza w dniu 24 czerwca 1962 roku w Tarnowie. Od 18 lipca 1962 roku pomagał duszpastersko w parafii Gorzejowa, a następnie jako wikariusz pracował w kilku parafiach, m.in. w Cmolasie (od 22 czerwca 1973 roku). W 1980 roku podjął pracę duszpasterską w diecezji szczecińsko - kamieńskiej. Jako wikariusz pracował w parafii pw. NMP Gwiazdy Morza w Świnoujściu, a następnie w parafii pw. św. Józefa w Szczecinie. Ponadto pełnił kolejno urząd proboszcza w parafiach: pw. Matki Bożej Królowej Świata w Dobrej Szczecińskiej, pw. św. Jana Chrzciciela w Krzęcinie i pw. św. Józefa w Mieszewie. W latach 2012 - 2021 był rezydentem w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Szczecinie, a następnie zamieszkał w parafii Zagorzyce. Od 25 lipca 2022 roku mieszkał w Domu Księży Diecezji Tarnowskiej im. św. Józefa w Tarnowie.

Cecylia Garbacka zmarła 8 października. Przez wiele lat uczyła matematyki w Zespole Szkół Technicznych w Kolbuszowej. Przeżyła 74 lata. Pracowała od 1 maja 1972 roku, aż do 31 sierpnia 2004 r., wychowując i ucząc liczne pokolenia. Jej pogrzeb odbył się 10 października w kościele Św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Została pochowana na cmentarzu parafialnym parafii Św. Brata Alberta. 

Ks. Józef Potocki zmarł 10 października tego roku. Przez 69 lat pełnił służbę kapłańską, zdobywając serca wiernych swoją skromnością i oddaniem. Urodzony 13 stycznia 1933 roku w Raniżowie, już od najmłodszych lat poczuł powołanie do służby Bogu. Święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1956 roku we Wrocławiu, co rozpoczęło jego niemal 70-letnią posługę duszpasterską. Pierwszą placówką, w której ks. Potocki rozpoczął swoją służbę, była parafia św. Bonifacego w Strzelinie, gdzie pełnił funkcję wikariusza w latach 1956–1958. Kolejnym etapem jego kapłańskiej drogi była parafia w Brożcu, gdzie od 1958 do 1961 roku pełnił funkcję administratora. Najdłużej, bo przez 22 lata, ks. Potocki był proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Lutomii Dolnej. Parafianie wspominają go jako kapłana pełnego gorliwości i oddania, który zawsze miał czas dla wiernych. W latach 1983–2006 posługiwał w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Wierzchosławicach, gdzie zdobył uznanie za swoją troskę o wspólnotę parafialną. Przez ostatnie lata życia, po przejściu na emeryturę, mieszkał na terenie parafii Chrystusa Króla w Dzierżoniowie. 

Zbigniew Winiarski zmarł 17 czerwca. Miał 81 lat. Był dyrektorem Miejskiego Domu Kultury przez 5 lat, od 1977 roku do 1982 r. Był koniec lat 70. W domu kultury zaczął działać Dyskusyjny Klub Filmowy. Nowy dyrektor – jako zapalony podróżnik organizował też pokazy slajdów z różnych stron świata, a w niewielkiej ciemni pod sceną odbywały się zajęcia fotograficzne prowadzone przez Jana Mazurkiewicza i Jana Cichonia. - Dzieci przychodziły na zajęcia plastyczne, młodzi na kursy tańca, a w każdy czwartek odbywały się spotkania klubu seniora. Aktywną działalność placówki zahamowało wprowadzenie stanu wojennego - czytamy na stronie internetowej MDK w Kolbuszowej. Pogrzeb Zbigniewa Winiarskiego odbędzie się w sobotę, 22 czerwca, o godz. 12 w kościele PW. Wszystkich Świętych w Kolbuszowej. Ciało Zbigniewa Winiarskiego spocznie na cmentarzu parafialnym.

Wojciech Krzaklewski zmarł 15 kwietnia tego roku. Jego rodzina pochodziła z Kolbuszowej. Był wieloletnim przewodniczącym Komisji Wydziałowej NSZZ "Solidarność" na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH, wieloletnim członkiem Komisji Uczelnianej NSZZ "Solidarność AGH oraz członkiem Zarządu Regionu Małopolska NSZZ "Solidarność". Urodził się 19 listopada 1946 roku w miejscowości Ulanów (woj. podkarpackie). Ukończył studia w 1969 roku na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. Po ukończeniu studiów w latach 1969-1970 odbył staż w Tatrzańskim Parku Narodowym. Był autorem i współautorem ponad 170 opracowań poświęconych rekultywacji i ochronie środowiska, w tym 90 oryginalnych prac twórczych. Był synem Stanisława Krzaklewskiego (ur. 1910 - zm.1974) - jego praca społeczna koncentrowała się głównie na polu organizowała służby zdrowia w całym powiecie kolbuszowskim. Ponadto organizował konsultacje zawodowe dla kierowników punktów felczerskich. W dużej mierze z jego inicjatywy powstał w Kolbuszowej szpital, którego był wieloletnim dyrektorem. Wojciech Krzaklewski był także bratem Mariana Krzaklewskiego – polskiego polityka, inżyniera metalurgii, działacza związkowego, w latach 1991–2002 przewodniczącego NSZZ "Solidarność", założyciela i lidera AWS, posła na Sejm III kadencji, kandydata na urząd prezydenta RP w wyborach w 2000.

Ksiądz Jan Wojcieszek zmarł 3 listopada 2023 roku, w 87. roku życia i 61. roku kapłaństwa. Pochodził z Przedborza. Był długoletnim proboszczem parafii w Złotnikach, Sukowie, Imielnie i Małoszowie. Od 2011 roku przebywał w Domu Księży Emerytów w Kielcach.