Marek Olszowy, Powiatowy Lekarz Weterynarii w Kolbuszowej, informuje, że zagrożenie wścieklizną jest wciąż aktualne. Wścieklizna jest zakaźną wirusową chorobą o ostrym przebiegu. Choroba ta jest nieuleczalna dla ludzi oraz zwierząt. Wściekliznę wywołuje wirus neurotropowy, który atakuje ośrodkowy układ nerwowy - mózgowie i rdzeń kręgowy ssaków, w tym człowieka.
Do zarażenia chorobą dochodzi głównie w wyniku pogryzienia przez zwierzę lub przedostania się śliny chorego zwierzęcia w miejsce skaleczenia, lub zadrapania skóry, lub błon śluzowych. Z miejsca zakażenia wirus wędruje wzdłuż nerwów obwodowych do ośrodkowego układu nerwowego, w którym rozpoczyna namnażanie. Wirus na kilka dni (1-10) przed pojawieniem się objawów klinicznych przedostaje się do ślinianek. Wirus wścieklizny obecny jest w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych zwierząt oraz ich ślinie w końcowym stadium choroby, nieobecny zaś we krwi, moczu oraz kale.
Okres wylęgania choroby, czyli czas od momentu zakażenia do pojawienia się jej pierwszych objawów, może wynosić od 10 dni do nawet 2 lat. Wirus wścieklizny jest odporny na działanie czynników fizycznych i chemicznych, a także na procesy rozkładu gnilnego. W gnijących i podlegających autolizie zwłokach zwierząt zachowuje on zakaźność przez kilka tygodni. W powierzchniowych warstwach ziemi wirus zachowuje zakaźność przez 2-3 miesiące.
Dwie formy
Do obecności i rozprzestrzenianie wścieklizny w środowisku naturalnym przyczyniają się zwierzęta różnych gatunków, które mogą stanowić zarówno wektor, jak i rezerwuar wirusa.Wśród gatunków wrażliwych są również takie, u których przeważa postać "cicha" wścieklizny, przebiegająca z pominięciem stadium napadów agresji. Spośród zwierząt wolno żyjących są to głównie sarny i jelenie, a wśród zwierząt domowych bydło i rzadko owce.
W Europie największa ilość przypadków wścieklizny stwierdzana jest u lisów wolno żyjących, borsuków, nietoperzy, jenotów, a wśród zwierząt domowych u psów i kotów, a spośród zwierząt gospodarskich u bydła oraz owiec.
Objawy choroby
Pełne objawy kliniczne wścieklizny u psów występują przez 1-7 dni, rzadko dłużej i prowadzą zawsze do zejścia śmiertelnego. Z uwagi na przebieg i występujące objawy kliniczne wyróżnić można ogólnie dwie postacie choroby. Pierwsza to postać gwałtowna (tzw. "szałowa") oraz druga, porażenna (tzw. cicha). W postaci gwałtownej wyróżnia się trzy stadia: zwiastunowe, pobudzenia oraz porażeń. W stadium zwiastunowym obserwuje się zmiany w zachowaniu zwierzęcia, w szczególności takie jak brak zainteresowania jedzeniem i piciem, świąd skóry, rozszerzenie źrenic, wypadanie trzeciej powieki, zez.W stadium pobudzenia u zwierzęcia dochodzi do wzrostu agresywności, zwierzę jest bardzo niespokojne, rozdrażnione, nadpobudliwe, atakuje ludzi, inne zwierzęta oraz przedmioty, może pobierać niejadalne przedmioty (dysfagia), wydawać nienaturalne dźwięki (dysfonia) lub ciągle wyć. Pojawia się ślinotok i kłopoty z przełykaniem, otępienie, zaburzenia świadomości i orientacji. Choroba kończy się stadium porażennym, które charakteryzuje się zaburzeniami w koordynacji i niezbornością ruchu, napadami drgawek, przewracaniem się, porażeniami, w tym żuchwy, z wypadaniem języka, porażeniem mięśni oddechowych i śmiercią zwierzęcia. Nie wszystkie objawy i stadia choroby muszą pojawić się u zakażonego zwierzęcia.
Zapobieganie
Zapobieganie wściekliźnie oparte jest na szczepieniu obowiązkowym psów i dobrowolnym kotów, lecz zalecanym przez inspekcję weterynaryjną oraz na szczepieniu poprzez wykładanie z samolotów szczepionki dwa razy do roku, aby zaszczepić lisy i inne mięsożerne wolno żyjące.Psy powyżej 3. miesiąca życia na obszarze całego kraju oraz lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie.
Posiadacze psów są obowiązani zaszczepić czworonogi przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3. miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.
Szczepień psów przeciwko wściekliźnie dokonują lekarze weterynarii świadczący usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt.
Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez lekarzy weterynarii. W przypadku spotkania z dzikimi lub domowymi zwierzętami wykazującymi zachowania nietypowe dla swojego gatunku (wyraźna agresja u psów oraz nienaturalna spolegliwość, uległość, przyjazne nastawienie i brak lęku przed człowiekiem u dzikich zwierząt), należy zachować szczególną ostrożność. Zwierząt zachowujących się w taki sposób nie należy chwytać, karmić, pochylać się nad nimi ani (...)
Więcej w aktualnym numerze Korso
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.