Błotnicki miał 39 lat, gdy stał się właścicielem Dzikowca. Na drugie imię miał Eustachy - zgodnie z zapisami umieszczonymi w certyfikacie szlachectwa, który został nadany jego synom.
- Żoną Błotnickiego była Józefa Kowalska, córka Karola i Wiktorii ze Szczygielskich. Kowalscy pochodzili z miejscowości Huta, z obwodu jasielskiego
- mówi Wojciech Mroczka.
Zakup ziemi
- Początki dziejów rodu Błotnickich na dzikowieckiej ziemi rozpoczęły się 25 lipca 1833 r., kiedy to Józef Błotnicki i Jan Piotrowski od rządu austriackiego nabyli dobra wchodzące w skład czwartej sekcji byłego klucza raniżowskiego
- pisze Mroczka.
Jak dodał, ten majątek składał się z Dzikowca, Kopci, Lipnicy, Płazówki, Rusinowa, Wildenthalu i Woli Rusinowskiej. Dobra te zostały wylicytowane za kwotę 46259 złotych reńskich. Nie wiadomo, czy kupujący dysponowali taką gotówką, czy też musieli wspomagać się kredytem. Jednak jak zaznacza Wojciech Mroczka, informacje zamieszczone w aktach tabularnych z XIX w. przemawiają za tą drugą ewentualnością. Majątek Błotnickiego był obciążony pożyczką w wysokości 17000 złotych reńskich, która została zaciągnięta w Stanowym Galicyjskim Towarzystwie Kredytowym we Lwowie.
Biedny szlachcic
- Zapoznając się z bardzo skromnymi zapisami dotyczącymi przodków Józefa Błotnickiego, możemy stwierdzić, że pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Możemy tak sądzić, gdyż brak jest jakichkolwiek informacji, aby za czasów I Rzeczypospolitej, któryś z jego przodków pełnił nawet jakiś najniższy urząd ziemski.
- poinformował Wojciech Mroczka.
Jak dodał, nie należały też do nich większe majętności ziemskie. Z certyfikatu szlachectwa wiadomo tylko, że ojciec Józefa był pełnomocnikiem i justycjariuszem państwa Rudnik. Tak więc był sędzią, którego zatrudnił właściciel dóbr rudnickich. Lepszą sytuację materialną miał jego dziadek. Był on właścicielem miejscowości Boiska. Jeden z jego przodków Marcin Stefan był rotmistrzem radomskiej chorągwi pancernej. Ojciec tegoż rotmistrza Piotr został odnotowany jako współwłaściciel dóbr.
Kiedy dworek?
- Na ogół we wszystkich publikacjach poświęconych dziejom Dzikowca znajdziemy zapis, że tutejszy dwór Błotnickiego został zbudowany w 1833 r. Taką informację zawierają również materiały opracowane przez konserwatora zabytków. Uważam, że to stwierdzenie mija się z prawdą
- twierdzi Mroczka.
Jak dodał historyk, nabywcy majątków nie musieli się wcale śpieszyć, aby w tym samym roku, kiedy zakupili te dobra, również podjąć się budowy dworu. Mieli gdzie mieszkać. W Dzikowcu były budynki, gdzie mieściła się austriacka Prefektura raniżowskiego Urzędu Gospodarczego. W opinii Mroczki ciężko sądzić, że Błotnicki wybudował dwór w 1833 r. również z tego powodu, że nie był jeszcze samodzielnym właścicielem i prawdopodobnie nie realizował tej inwestycji wspólnie z Janem Piotrowskim (wcześniejszy współwłaściciel dóbr). Jak sądzi historyk, nawet od strony technicznej trudno być pewnym, że w ciągu kilku miesięcy taki budynek zostałby zbudowany.
- Poza tym w 1833 r. proces przekazywania majętności nie był jeszcze zakończony
- powiedział Wojciech Mroczka.
Jak poinformował, przekazanie majątku nie nastąpiło równocześnie z jej zakupem, czyli 25 lipca 1833 r., co potwierdzają niektóre dokumenty pochodzące z 1834 r. Tak więc wiele przemawia za tym, że dwór w Dzikowcu został zbudowany dopiero w II połowie lat 30. XIX w.
Wojciech Mroczka dodatkowo o szkole w Lipnicy:
- Pisząc o rodzie Błotnickich – dziedzicach z Dzikowca, warto też odnotować, że w dokumentach dotyczących tego rodu, a przechowywanych w CPHAU we Lwowie znajdują się zapisy informujące, że szkoła w Lipnicy została założona przynajmniej kilkanaście lat wcześnie, niż zapisano to w jej kronice. Odnotowano, że miało to miejsce w 1863 r. Tymczasem w wyżej wymienionym archiwum jest dokument zawierający wykaz sosen, jakie w 1848 r. przekazał Józef Błotnicki niektórym gospodarstwom i instytucjom funkcjonującym w jego majętności. Odnotowano tam również, że dwie sosny otrzymała wówczas szkoła w Lipnicy, co jednoznacznie wskazuje, że placówka oświatowa w tej miejscowości istniała już w 1848 r.
