Raniżovia w poprzednich sezonach zatrudniała wielu najemników. W sezonie 2017/18 w pierwszym składzie trudno było znaleźć chłopaka z Raniżowa. Zespół tworzyły dwa obozy: rzeszowski (związany z ekstrenerem Adrianem Żabińskim) i kolbuszowski (związany z ówczesnym trenerem Waldemarem Mazurkiem).
Wróciła atmosfera
Jeśli chodzi o wynik sportowy, to zdobycz punktowa drużyny Mazurka powinna zadowalać zarząd Raniżovii. Jedyny piłkarski zespół z gminy Raniżów utrzymanie w "okręgówce" w poprzednim sezonie zapewnił sobie praktycznie już po rundzie jesiennej. – Wynik był dobry, ale nie było atmosfery. Szczerze, po meczu nawet nie było z kim usiąść i piwa się napić. Jedni zabierali się do Kolbuszowej, a drudzy do Rzeszowa – wspomina Samojedny. Budżet na rok 2018 w największym stopniu pochłonęła runda wiosenna. Letnia rewolucja zakładająca pożegnanie wszystkich zewnętrznych zawodników pozwoliła zakończyć rok bez zadłużania. – Jakbyśmy zostali w "okręgówce" na kolejny sezon, to byśmy na koniec 2018 roku mieli długi albo padli – dodaje Samojedny. – To były ogromne koszty. Miesięcznie wynosiły około 8 tysięcy złotych – opisuje szef obiektów w Raniżowie. Nawet tak duży budżet jak ma Raniżovia (około 80 tysięcy rocznie), nie byłby w stanie tego wytrzymać.
Warto dodać, że jedną czwartą tego budżetu pochłaniają opłaty związany z utrzymaniem stadionu, ale mimo wszystko Raniżovię śmiało można nazwać jednym z najbogatszych klubów na tym poziomie rozgrywkowym na Podkarpaciu, jeśli nie w całej Polsce. – Najważniejsze, że teraz samorządowe pieniądze nie są wydawane poza granice naszej gminy na opłacanie zawodników z zewnątrz – cieszy się Samojedny. Krok, na jaki zdecydowała się Raniżovia, był podyktowany m.in. niezadowoleniem kibiców. – Jakiś wielkich nacisków nie było, ale niejednokrotnie słyszałem z trybun: "grajcie swoimi". Dlatego podjęliśmy decyzję o wycofaniu z "okręgówki", bo od razu musieliśmy sobie zdać sprawę z tego, że nasi wychowankowie nie dadzą rady skutecznie rywalizować na takim poziomie rozgrywkowym – podkreśla działacz Raniżovii.
Wartościowe powroty
Zespół z Raniżowa jesienią wywalczył 22 punkty, co dało mu czwarte miejsce w ligowej hierarchii. – Oceniam ten wynik jako bardzo dobry. Nie liczyłem na tyle. Skleiliśmy zespół kilka tygodni przed startem ligi i tak naprawdę to nie byłem pewny, czy zrobimy 15 punktów, a okazało się, że jesteśmy w ścisłej czołówce – cieszy się Samojedny. Raniżovia może jeszcze w tym sezonie wywalczyć awans do wyższej ligi, bo do drugiego premiowanego awansem miejsca traci zaledwie trzy oczka. – Wiem, że rezerwy Sokoła Kolbuszowa Dolna to pewniak do awansu. "Olek" nie odpuści, ale Kolbuszowiankę możemy jeszcze wyprzedzić, choć wielkiego ciśnienia u nas na to nie ma – opisuje Samojedny.
W raniżowskim klubie nikt jednak nie robi tajemnicy z tego, że celem pierwszej drużyny jest awans do A klasy. – Bo to trochę wstyd, żeby taki Raniżów kopał się w najniższej lidze. Myślę, że A klasa to dla nas optymalna liga, będziemy chcieli zadomowić się tam w najbliższych latach. Żeby wejść do okręgówki, trzeba by znów opłacać wielu zawodników z zewnątrz, a do tego nie chcemy wracać. Zresztą, nie tylko my o tym się przekonaliśmy. Przerabiała to niedawno Widełka i Ostrowy Baranowskie – zapowiada Samojedny. Żeby Raniżovia miała kim grać, szefowie tego klubu musieli latem nie tylko zmobilizować juniorów, ale również podzwonić po kilku byłych zawodnikach. Udało się namówić środkowego obrońcę Sławomira Sałka (najlepszy strzelec drużyny: 9 bramek) oraz m.in. Marka Mikołajczaka. – Chciałem jeszcze "skręcić" Jakuba Miazgę, ale ten nie dał się tknąć – wspomina Samojedny. Kibice czekają na powrót m.in. Piotra Rosoła.
Więcej w aktualnym numerze Korso.