Tradycje kolędnicze były rozpowszechnione w całej Europie i mają swoje korzenie w czasach średniowiecza. Zwyczaj "chodzenia po kolędzie", czyli odwiedzania domów z okazji świąt, rozpoczynał się w Boże Narodzenie lub w dzień św. Szczepana, a kończył przed Matką Boską Gromniczną (2 lutego). Ludzie w przebraniach odwiedzali wsie, często towarzyszyły im postacie maskowane, takie jak turonie, konie, żurawie czy bociany. Przy wejściu do domów składali pozdrowienia, śpiewali, składali życzenia zdrowia i obfitości. Na koniec prosili o "kolędę" czyli ofiarę, często w postaci jedzenia świątecznego lub niewielkich pieniędzy.
W literaturze etnograficznej wyróżnia się różne formy kolędowania takie jak:
- teatrzyk kukiełkowy z szopką
- przedstawienia związane z postacią Heroda
- występy z postaciami takimi jak turoń, dziad, Żyd, Cygan, śmierć, diabeł, żołnierze i wiele innych
Komentarze (0)