Gabriela Światek ze szkoły w Weryni podpowiada, jak uprawiać szafirki w ogrodzie i gdzie je sadzić

Szafirki to rośliny cebulowe zimujące w gruncie, które kwitną wiosną, w drugiej połowie kwietnia i na początku maja osiągają ok. 15-20 cm wysokości. Ich intensywnie zabarwione szafirowo-niebieskie kwiatostany są niezwykle dekoracyjne. Rośliny są bardzo proste w uprawie, nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych i łatwo się rozmnażają.

Szafirki z powodzeniem mogą rosnąć na każdym rodzaju gleby, z wyjątkiem suchej i jałowej. Stanowisko dla szafirków powinno być słoneczne. Można posadzić szafirki pod koronami drzew i krzewów, które zrzucają liście na zimę.

- Szafirki możemy sadzić na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest posadzenie w ogrodzie lub w donicach cebul szafirków

- podpowiada Gabrysia.

Aby rośliny zakwitły na wiosnę, cebulki należy umieścić w ziemi już jesienią poprzedniego roku (najpóźniej w listopadzie). Umieszczamy je w podłożu na głębokości 5-8 cm, zachowując co najmniej 5 cm odległości pomiędzy nimi.

Drugą opcją jest zakup kwitnących już roślin w doniczkach i przesadzenie ich do ogrodu, skrzynek lub donic na balkonie czy tarasie. - Jednak ze względu na niskie temperatury najlepiej poczekać z tym do połowy kwietnia - radzi uczennica z profilu architektury krajobrazu. 

Szafirki rosnące w gruncie w ogrodzie rzadko wymagają podlewania. Pamiętajmy, że cebulki szafirków są wrażliwe na nadmiar wody i zalane mogą po prostu zgnić. Z nawożeniem też nie należy przesadzać, poza dodatkiem kompostu przy sadzeniu szafirki właściwie nie potrzebują żadnego dodatkowego nawożenia.

Zastosowanie

Szafirki najpiękniej prezentują się w dużych grupach na trawnikach, rabatach czy w skrzynkach, znakomicie nadają się na obwódki przy ścieżkach i skalniaki. Na rabatach dobrze komponują się z innymi kwiatami cebulowymi, roślinami dwuletnimi oraz niskimi bylinami. Ładnie kontrastują z roślinami kwitnącymi na żółto, np. z omiegami, narcyzami czy smagliczką skalną.