Nie ma ich już wśród nas. Wspominamy sylwetki osób związanych z powiatem kolbuszowskim

W wieku 81 lat zmarł Tadeusz Chmara - wieloletni naczelnik Urzędu Gminy Niwiska, dyrektor ZST w Kolbuszowej, pedagog i społecznik. Zmarł w 9 maja 2025 roku. Miał 81 lat. Tadeusz Chmara urodził się 10 stycznia 1944 roku w Kawęczynie (gm. Wadowice Górne). Posiadał wykształcenie wyższe techniczne i pedagogiczne. Swoją drogę zawodową rozpoczął w 1961 roku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. Od 1970 roku związany był z kolbuszowską oświatą – jako zastępca, a później dyrektor Zasadniczej Szkoły Zawodowej. Za pracę na rzecz szkolnictwa uhonorowano go Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. W latach 1972–1974 pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Technicznych w Kolbuszowej. Następnie kierował Rzeszowskimi Zakładami Ceramiki Budowlanej w Kupnie oraz Spółdzielnią Kółek Rolniczych w Kolbuszowej. Przełomowym momentem w jego karierze było objęcie stanowiska naczelnika w Urzędzie Gminy w Niwiskach w czerwcu 1978 roku. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 12 lat - aż do roku 1990. W tym czasie gmina przeszła ogromną metamorfozę infrastrukturalną i społeczną. Powstały nowe szkoły w Przyłęku i Hucisku, rozbudowano placówki w Trześni, a także remizy OSP w Kosowach, Siedlance i Niwiskach (wraz z budynkiem poczty). Ukończono budowę ośrodka zdrowia, wyremontowano zabytkowy dwór w Niwiskach, a także rozbudowano urząd gminy. Dzięki jego operatywności udało się również zrealizować budowę sieci gazowej i wodociągowej oraz stacji redukcyjno–pomiarowej. Jednym z największych osiągnięć Chmary była gruntowna modernizacja sieci dróg – zmiana nawierzchni żwirowych i piaskowych na asfaltowe. Po zakończeniu pracy samorządowej objął stanowisko dyrektora Rzeszowskich Fabryk Mebli w Kolbuszowej. Pełnił także funkcję Prezesa Zarządu Gminnego Ochotniczych Straży Pożarnych, za co został uhonorowany Srebrnym i Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa.

Kazimiera Sitarz, mieszkanka Kolbuszowej Górnej zmarła 30 maja 2025 roku. Była znaną i lubianą członkinią Koła Gospodyń Wiejskich w Kolbuszowej Górnej. W 2010 roku, w trakcie Lasowiackich Zimioków w Kolbuszowej Górnej Kazimiera Sitarz, mieszkanka sołectwa, została odznaczona medalem „Orderem serca – matkom wsi” przyznanym przez Zarząd Krajowego Związku Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych.

Aniela Lenart z domu Dul urodziła się 13 maja 1934 roku w Mazurach. Zmarła 30 kwietnia 2025 roku. Tuż po wojnie ukończyła Szkolę Podstawową w Mazurach, a potem Liceum Ogólnokształcące w Sokołowie Małopolskim. Pierwszą pracę, jaką podjęła, była praca biurowa w elektrowni Stalowa Wola. Potem rozpoczęła długoletnią pracę w Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni w Kolbuszowej. W pracy była sumiennym pracownikiem. W wyniku ukończenia odpowiedniego szkolenia mogła pełnić samodzielną funkcję głównej księgowej. Następnie pracowała jako główna księgowa w Centrali Nasiennej w Kolbuszowej przez około 10 lat. Na koniec swojej drogi zawodowej została dyrektorem banku spółdzielczego w Dzikowcu i stamtąd przeszła na emeryturę. Będąc na emeryturze, zaangażowała się w pracę społeczną i przez około 20 lat była przewodniczącą Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Kolbuszowej. W 2010 roku, w uznaniu za wybitne zasługi dla związku dostała złotą Odznakę Honorową od Głównego Zarządu Polskiego Związku Emerytów Rencistów i Inwalidów w Warszawie. Wyszła za mąż za Jana Lenarta w 1956 roku. Urodziła dwoje dzieci córka i syna. Wspólnie z mężem w 2006 roku otrzymali medal z okazji 50-lecia pożycia małżeńskiego z życzeniami od ówczesnego prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego, a także burmistrza Kolbuszowej.

25 kwietnia 2025 roku zmarł ks. Józef Korczyński. Miał 83 lata. Posługiwał m.in. w parafiach w diecezji tarnowskiej czy szczecińskiej. Do parafii Św. Brata Alberta trafił niespełna 10 lat temu, gdzie pomagał tutejszym duszpasterzom w posłudze. Urodził się 20 listopada 1942 r. w Kolbuszowej, w trudnym okresie wojennym. Od najmłodszych lat służył jako ministrant w kolbuszowskiej kolegiacie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. W latach 1963-1965 został przez władze komunistyczne przymusowo wcielony do wojska, gdzie pełnił służbę w 13. Batalionie Saperów w Dębicy. Po powrocie i zakończeniu formacji seminaryjnej 2 czerwca 1968 r., w katedrze tarnowskiej z rąk ks. bp. Jerzego Ablewicza, przyjął święcenia kapłańskie i został posłany jako wikariusz do parafii diecezji tarnowskiej: w Pogwizdowie, Paleśnicy, Kaninie, Łososinie Górnej i Ptaszkowej. Następnie w roku 1980 – w odpowiedzi na prośbę o pomoc abp. Kazimierza Majdańskiego – wyjechał do „misyjnej” pracy duszpasterskiej na terenie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Pełnił posługę wikariusza w parafii pw. św. Krzyża w Szczecinie i parafii pw. Trójcy Świętej w Chojnie, a następnie jako administrator w parafii pw. MB Królowej Pokoju w Siekierkach nad Odrą. W 1987 r. mianowany na proboszcza w parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zieleniewie, a w 1996 r. skierowany do parafii pw. Chrystusa Króla w Dolicach, gdzie do 2008 roku pełnił funkcję proboszcza i vice-dziekana dekanatu Choszczno. W 2017 r. w ramach dziejowej sprawiedliwości – od prezydenta RP Andrzeja Dudy – otrzymał stopień podporucznika rezerwy Wojska Polskiego. W ostatnim czasie mieszkał i pomagał w posłudze duszpasterskiej w swojej rodzinnej miejscowości w Kolbuszowej. Dla podratowania zdrowia przebywał w ostatnich dniach w Domu Księży w Tarnowie. Zmarł 25 kwietnia 2025 roku w Szpitalu im. św. Łukasza w Tarnowie.

W wieku 84 lat, po 60 latach kapłańskiej posługi, zmarł ksiądz kanonik Stanisław Jezierski, emerytowany proboszcz parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Łukawcu. Duchowny odszedł 7 marca 2025 roku. Posługiwał w jednej z parafii w powiecie kolbuszowskim Ksiądz kanonik Stanisław Jezierski urodził się 1 lutego 1941 roku w Strzyżowie. Po ukończeniu tamtejszego liceum ogólnokształcącego w 1959 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Sześć lat później, 27 czerwca 1965 roku, w katedrze przemyskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Jakiela. Po święceniach przez wiele lat pełnił posługę wikariusza w różnych parafiach: Brzostek (1965–1966), Dzikowiec (1966–1969) (powiat kolbuszowski), Jarosław-Fara (1969–1971), Ustrzyki Dolne (1971–1973), Przybyszówka (1973–1975), Wielowieś (1975–1978). Przez 33 lata był proboszczem parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Łukawcu, gdzie pełnił swoją duszpasterską misję od 1978 do 2011 roku. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Domu Księży Seniorów w Rzeszowie. Za swoją długoletnią posługę duszpasterską ksiądz Jezierski był wielokrotnie wyróżniany. W 1983 roku otrzymał odznaczenie Expositorium canonicale, a w 2002 roku przywilej noszenia rokietu i mantolety. Od 2007 roku był kanonikiem gremialnym Kapituły Kolegiackiej w Strzyżowie.

7 marca 2025 r. zmarł emerytowany proboszcz parafii w Dzikowcu ks. Józef Konefał. Urodził się 17 grudnia 1935 roku w Raniżowie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu (1954-1960). Święcenia kapłańskie przyjął 12 czerwca 1960 roku. Posługa duszpasterska księdza Konefała Jako wikariusz posługiwał w parafiach: Rybotycze (1960–1962), Harta (1962–1964), Dydnia (1964–1967) oraz Gniewczyna (1967–1970). Pełnił urząd proboszcza w Łukowcu (1970–1978) oraz w Starym Dzikowcu (1978–2010). W 1999 roku został mianowany kanonikiem honorowym Opatowskiej Kapituły Kolegiackiej.

15 grudnia 2024 zmarła Maria Rzeszutek - niezwykle zasłużona działaczka społeczna, artystka i liderka, która przez całe swoje życie aktywnie wspierała rozwój kultury ludowej w regionie. Miała 93 lata. Jej działalność na rzecz lokalnej społeczności na zawsze pozostanie w pamięci mieszkańców Cmolasu. Maria Rzeszutek była kobietą wyjątkową, której życie stanowiło piękny przykład zaangażowania, pracowitości i oddania swojej społeczności. Jej niezwykła aktywność społeczna i kulturalna odcisnęła głęboki ślad w historii Cmolasu oraz całego regionu. To dzięki jej inicjatywie w 2002 roku powstał Zespół Ludowy Cmolasianie, który pod jej kierownictwem zyskał uznanie i liczne nagrody, w tym prestiżowe wyróżnienie Zarządu Województwa Podkarpackiego za osiągnięcia w dziedzinie kultury. Maria Rzeszutek przewodniczyła Kołu Gospodyń Wiejskich w Cmolasie przez ponad pół wieku, aż do 2014 roku. Jej działania nie ograniczały się jednak wyłącznie do KGW – aktywnie działała także w Lokalnej Grupie Działania Lasovia, mobilizując mieszkańców do angażowania się w różne inicjatywy społeczne i kulturalne.

9 listopada 2024 roku w wieku 90 lat odszedł Wiktor Szwanenfeld, legendarny plecionkarz z Nowej Wsi. Jego talent, pasja i niezłomność na zawsze pozostaną w pamięci mieszkańców powiatu kolbuszowskiego. Był znany jako ostatni mistrz wyplatania koszy z korzeni sosny. Był jednym z najstarszych twórców ludowych w regionie, który całe życie poświęcił swojej pasji - plecionkarstwu. Urodził się i większość życia spędził w Ostrowach Tuszowskich. Przez dekady pozostawał wierny swojemu rzemiosłu, żyjąc w małej, drewnianej chatce niedaleko lasu w przysiółku Borek. Przez całe życie towarzyszyła mu pasja do wyplatania koszy, którą zaczął już jako dziecko. Mistrzostwo w tej dziedzinie osiągnął dzięki pracy i miłości do tego rzemiosła, które przekazał mu jego rodzice.

5 stycznia 2025 roku na wieczną służbę odszedł druh Józef Noga, współzałożyciel Ochotniczej Straży Pożarnej w Świerczowie. Miał 78 lat. Jego odejście to wielka strata dla lokalnej społeczności, która przez dekady mogła liczyć na jego oddanie i zaangażowanie w działania strażackie. Druh Józef Noga był nie tylko jednym z filarów straży pożarnej w Świerczowie, ale także symbolem bezinteresownej służby na rzecz innych. Dzięki jego inicjatywie i determinacji powstała OSP, która przez lata działała na rzecz poprawy bezpieczeństwa mieszkańców. Był człowiekiem, który zawsze stawiał dobro wspólne ponad własne, a jego postawa stanowiła wzór do naśladowania dla młodszych pokoleń.

13 grudnia 2024 roku w wieku 95 lat zmarł Stanisław Wrona - wybitny muzyk, nauczyciel i kompozytor, postrzegany jako jeden z filarów ruchu muzycznego w Kolbuszowej. Pochodził z rodziny, która od pokoleń związana była z muzyką. To właśnie od najbliższych członków rodziny odziedziczył niezwykły talent i zapał do nauki gry na instrumentach. Jego wyjątkowe zdolności pozwoliły mu na opanowanie gry na wielu instrumentach, a swoją przygodę z muzyką rozpoczął w rodzinnych stronach. Przełomowym momentem było współtworzenie orkiestry dętej w Kolbuszowej niemal 70 lat temu. W kolejnych latach ukończył Szkołę Muzyczną I stopnia w Gdańsku i grał w orkiestrze reprezentacyjnej Marynarki Wojennej. Po powrocie w rodzinne strony jego pasja do muzyki nie osłabła. Przez całe życie zarażał miłością do muzykowania swoje dzieci, wnuki i prawnuki, tworząc rodzinne tradycje muzyczne. Stanisław Wrona przez 25 lat aktywnie wspierał ruch muzyczny w Kolbuszowej i całym Podkarpaciu. Organizował orkiestry dęte przy kościołach, strażach pożarnych oraz instytucjach publicznych. W 1998 roku założył i prowadził orkiestrę parafialną przy Kolegiacie pw. Wszystkich Świętych w Kolbuszowej. Współpracował także z orkiestrą strażacką oraz formacją przy firmie Orzech. Za swoją wieloletnią pracę i zaangażowanie w rozwój kultury muzycznej Stanisław Wrona był wielokrotnie nagradzany i odznaczany. W 2020 roku został uhonorowany tytułem Zasłużony dla Miasta i Gminy Kolbuszowa, co stanowiło ukoronowanie jego wybitnego wkładu w życie społeczności.

5 listopada 2024 roku zmarła Maria Koń. Była wieloletnim pracownikiem Miejskiego Domu Kultury w Kolbuszowej. Maria Koń, jak wspominali współpracownicy z Miejskiego Domu Kultury w Kolbuszowej, była wieloletnią, kompetentną, solidną i bardzo zaangażowaną w swoją pracę osobą. Pracowała jako księgowa w Miejskim Domu Kultury w Kolbuszowej. Zmarła w wieku 67 lat.

Ks. Henryk Wilk zmarł 31 maja w wieku 72. lat i 47. roku kapłaństwa. W latach 80. posługiwał na jednej z parafii w powiecie kolbuszowskim. W 1972 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie odbył studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze przemyskiej z rąk biskupa Ignacego Tokarczuka 4 czerwca 1978 r. Od 1 lipca 1981 roku do 31 lipca 1983 roku był wikariuszem parafii w Spiach.

Sylwester Kopeć zmarł po ciężkiej walce z chorobą 17 czerwca w wieku 68 lat. Był wieloletnim lekarzem weterynarii z Kolbuszowej, który przez ponad cztery dekady służył pomocą rolnikom i ich zwierzętom. Tydzień przed śmiercią został uhonorowany Odznaką Honorową Podkarpackiej Izby Rolniczej im. Św. Izydora Oracza – wyróżnieniem przyznanym za jego nieoceniony wkład w rozwój rolnictwa i ochronę zdrowia zwierząt w regionie.

Zofia Szydło, wieloletnia nauczycielka języka rosyjskiego w kolbuszowskim Zespole Szkół Technicznych, zmarła 16 czerwca w wieku 78 lat. Urodziła się 2 grudnia 1946 roku w Niedźwiadzie w powiecie ropczycko-sędziszowskim. Związała się z Kolbuszową na długie lata. Pracę jako nauczyciel języka rosyjskiego w Zespole Szkół Technicznych rozpoczęła 1 września 1966 roku. Od 1974 roku pełniła również funkcję wychowawcy internatu w dawnej Zasadniczej Szkole Zawodowej w Kolbuszowej. Na emeryturę przeszła 1 września 2001 roku. Za swoją działalność została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi 14 stycznia 1986 roku.

Ks. Janusz Kurasz - były katecheta Liceum Ogólnokształcącego im. Janka Bytnara w Kolbuszowej, który przez ostatnie lata pełnił funkcję proboszcza Kolegiaty pw. Bożego Ciała w Bieczu, zmarł w nocy z 21 na 22 czerwca. Urodził się w 1965 roku w Pruchniku. Jego rodzinną parafią była Kramarzówka. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował naukę w liceum w Jarosławiu, a po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 13 czerwca 1990 roku. Końcem lat 90. i początkiem 2000, pracował jako wikariusz w parafii pw. Wszystkich Świętych w Kolbuszowej. W tym czasie uczył religii w miejscowym liceum ogólnokształcącym. Wielu uczniów wspomina go z sympatią.

Janina Koza, jedna z najbardziej zasłużonych mieszkanek Weryni, która przez niemal 45 lat kierowała miejscowym kołem gospodyń wiejskich, odeszła 22 czerwca. Słynęła z zaangażowania i chęci do działania. Potrafiła zjednoczyć kobiety wokół wspólnego celu, dbając nie tylko o rozwój koła, ale i o integrację całej lokalnej społeczności. W 2015 roku oddała ster nowej przewodniczącej, pozostając aktywna w zarządzie koła, któremu poświęciła niemal całe życie.

23 czerwca, nad ranem, w wieku 75 lat zmarł ksiądz Jan Chmura. Przez wiele lat posługiwał w parafii pw. Wszystkich Świętych w Kolbuszowej i był bardzo znanym kapłanem. Urodził się w 1950 roku w Bobowej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1974 roku w Tarnowie. Od 1987 roku związany był z kolbuszowską kolegiatą, gdzie do chwili śmierci pełnił funkcję księdza emeryta. Jego wieloletnia służba na rzecz społeczności lokalnej oraz zaangażowanie w życie parafialne przyniosły mu ogromny szacunek i sympatię wiernych.

Pułkownik Marcin Kus zmarł 13 września w wieku 103 lat. Choć przez większą część życia związany był z Olsztynem, swoje początki miał w Mazurach, w gminie Raniżów. Nigdy nie zapomniał o rodzinnych stronach, które zawsze wspominał z sentymentem. Urodził się w 1921 roku w rodzinie Tomasza i Zofii Kusów. W czerwcu 1939 r. ukończył gimnazjum w Rzeszowie i rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym. Plany edukacyjne przerwał wybuch II wojny światowej. Jako młody chłopak wstąpił do Armii Krajowej, gdzie odpowiadał za funkcjonowanie kanałów łączności na odcinkach Mazury–Raniżów, Mazury–Nienadówka i Mazury–Sokołów Małopolski. W styczniu 1945 r. został zmobilizowany do Wojska Polskiego.

Piotr Trętowicz był emerytowanym nauczycielem w Szkole Podstawowej im. Polskich Noblistów w Bukowcu. Zmarł 1 lipca. 1962 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel. Najpierw w Szkole Podstawowej w Przyłęku, następnie w Siedlance i Kosowach. Najdłużej pracował w szkole w Bukowcu - od 1 września 1971 roku, aż do przejścia na emeryturę w 1992 roku - po trzydziestu latach pracy. W 1983 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za dwudziestoletnią, wyróżniającą pracę pedagogiczną.

Stanisława Jagodzińska, wieloletnia pracownica Urzędu Gminy w Dzikowcu, zmarła 6 czerwca w wieku 94 lat. Od 1965 r. do 1972 r. pracowała jako księgowa podatkowa w prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej. Następnie od 1975 r. do 1980 r. była sekretarzem gminy oraz inspektorem ds. planowania, sprawozdawczości i czynów społecznych. Następnie w latach 1980-1984 pracowała jako inspektor ds. budżetowych. Później od 1984 r. do 1986 r. była główną księgową oraz kierownikiem referatu finansów w Urzędzie Gminy w Dzikowc. W latach 1986-1987 pełniła funkcję sekretarza gminy.

Zbigniew Ofiara zmarł 6 października w wieku 54 lat. Był mieszkańcem Trześni – człowiekiem znanym, cenionym i lubianym w lokalnym środowisku. Przez wiele lat był aktywny zarówno w życiu społecznym, jak i zawodowym. Znany był przede wszystkim jako właściciel i gospodarz Domu Weselnego „Zacisze”. Był również samorządowcem z prawdziwego powołania. Przez wiele lat pełnił funkcję radnego Rady Powiatu Kolbuszowskiego, zasiadając także w prezydium rady jako wiceprzewodniczący. W pracy samorządowej cieszył się opinią osoby rzetelnej, otwartej na potrzeby mieszkańców i zaangażowanej w sprawy lokalnej społeczności. W ostatnich wyborach samorządowych w 2024 roku nie ubiegał się już o mandat radnego powiatowego. Zdecydował się natomiast na start w wyborach na wójta gminy Niwiska.

Jan Dypa zmarł 4 października w wieku 66 lat. Był wiceprezesem i fotografem Kolbuszowskiego Klubu Nordic Walking. Znany w Kolbuszowej nie tylko ze swojej działalności społecznej, ale również jako lokalny przedsiębiorca. Prowadził własną działalność, zajmując się m.in. montażem i ustawianiem anten satelitarnych.

Teresa Lubera zmarła 14 października w wieku 59 lat. Od końca 2020 roku pełniła funkcję kierownika Referatu Gospodarki Gruntami i Rolnictwa w Urzędzie Gminy Cmolas, zastępując na tym stanowisku Jana Kardysia – wieloletniego urzędnika, który po 42 latach pracy odszedł na emeryturę. W 2023 roku Teresa Lubera zrezygnowała z pełnienia tej funkcji. Z wykształcenia i zamiłowania była związana ze służbą zdrowia – przez wiele lat pracowała w Kolbuszowej i Nowej Dębie, pełniąc między innymi funkcję kierownika Pogotowia Ratunkowego. Cieszyła się szacunkiem współpracowników i opinią osoby oddanej swojej pracy oraz ludziom. W 2019 roku Teresa Lubera startowała w wyborach parlamentarnych z list Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W rozmowie z Korso podkreślała, że chce działać dla dobra społeczności lokalnej i poprawy jakości życia mieszkańców regionu.

Anna Wilk, wieloletni nauczyciel wychowania do życia w rodzinie, wiedzy o społeczeństwie, historii oraz historii i społeczeństwa w Szkole Podstawowej w Cmolasie oraz w nieistniejącym już gimnazjum, zmarła 29 lipca, po długiej i trudnej walce z chorobą. Miała 62 lata.

Eugeniusz Szuba, wieloletni dyrektor Szkoły Podstawowej w Przedborzu, nauczyciel matematyki i fizyki, zmarł 27 września wieku 95 lat. Urodził się w 1928 roku w Humniskach koło Brzozowa. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Pedagogicznej rozpoczął swoją nauczycielską drogę w Szkole w Trzęsówce, gdzie poznał przyszłą żonę Marię – również nauczycielkę, znaną i cenioną przez wielu uczniów z lekcji biologii. W 1960 roku objął stanowisko kierownika szkoły w Przedborzu. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 24 lata – aż do 1984 roku. W latach 1966–1967 zainicjował budowę nowego budynku szkoły. Znany był z tego, że wysoko stawiał poprzeczkę swoim uczniom i przywiązywał dużą wagę do dyscypliny. Anegdoty na ten temat do dziś krążą wśród absolwentów.