Mieszkańcy powiatu kolbuszowskiego piszą wiersze

Szarości

Jak myśli zaplątane w chmurę

Lecą stąd, tam hen, daleko przed siebie

Szare mgły wiszą za oknem

Firany białe poszarzały

Z każdego kąta sączy się niepokój

Jesienny szarawy

Dzieci dorosły, odfrunęły

Jak ptaki na zimę poszybowały

Rodzice cicho odeszli

Teraz mieszkają w krainie wieczności

Tyle dni, tyle jesieni już minęło

Tyle rozstań, tyle śmiechu i radości

Ty jeszcze zbierasz z nadzieją liście

Samotnie ustawiasz w wazonie

Ukradkiem ocierasz szarą łzę

Chociaż w głębi serca wiesz

Gdy deszcz głośno płacze na szybie

Nie ma sensu płakać nad sobą

Wiersze naszej Czytelniczki Stanisławy Margańskiej

Wrzosowisko

Kiedy pod brzozowy las

Szli chłopcy z tamtych lat

Nieśli w ręku karabin

I długo w noc wrześniową

Słychać było wystrzały

Echo niosło odgłosy pożogi

I świst kul i jęki kniei

Drzewa szumiały złowrogo

I mrok wypełniał las po brzegi

Wszystko wydawało się być takie prawdziwe

Jak życie i ptaki na drzewie

I wszystko wydawało się tak nieprawdziwe

Jak  śmierć i mrówki w mchu pochowane

Historia w liliowym wrzosowisku ocaliła pamięć

Ach ta jesień

Co ona na siebie włożyła

Perukę z płowych traw

Wygląda niczym napuszony paw

Szal wrzosowy zarzuciła

Pewnie piegi na ramionach zakryła

Szyję obwiązała astrami

Nad czymś duma nad stawami

Sfrustrowana zimnym wiatrem

Poprawia nerwowo spódnicę klonową

Kłania się drzewom zamaszyście

Welonem zamiata złote liście

I za co ją tak chwalą

Że ptaków się pozbyła podobno

Do ciepłych krajów je wypędziła

Przyniosła w koszyku

Długie senne wieczorny

Słotę deszcz i pluchę

Z tego powodu się rozchoruję

A taka miała być złota

Polska szczęśliwa kolorowa

Hojna bezwonna i bezszelestna

Czarodziejska sielska i spokojna

Jeżeli także chcielibyście podzielić się swoją twórczością, zapraszamy do kontaktu z naszą redakcją.